مدح و شهادت امام محمد باقر علیه‌السلام
شاعر : حسن لطفی
نوع شعر : مرثیه
وزن شعر : مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن
قالب شعر : غزل
چـگـونه او جـگـر تـفـتـه روبراه کند تــــوانِ آه نـــدارد کـــه آه آه کـــنـــد
نشد که راه رود مثلِ مادرش شده بود نشد که خـیزد و دیـوار تکـیه‌گـاه کند
نشسته است جوانش به بستر مرگش خـدا کـنـد که نـنـالـد فـقـط نگـاه کـنـد
چه داشت زهر که جسمش چنین تورم کرد که دست و پا زدنش را چه جانکاه کند
هنوز غرقِ جراحات شام و کرببلاست بگو که رویِ پـدر را به قـتـلگـاه کند
برای او همه‌اش روضه است وقتی که نظـر به آب کـند یا نظـر به مـاه کـند
به چنگِ پیر‌زنی سنگ بود و او می‌گفت: خـدا کـنـد نـزنـد یـا که اشـتـبـاه کـنـد
|